Kerst

Er was eens, lang geleden, zo lang geleden dat nog maar weinig mensen het zich kunnen herinneren, een land waar alles op rolletjes liep en de mensen gelukkig waren. Liefdevolle relaties, zonder zorgen, zonder verdriet, zonder pijn, zonder honger. Nou ja, niet helemaal zonder pijn en verdriet of zorgen, het was het paradijs niet, maar toch, een land waar iedereen wel zou willen wonen. Het was er goed, maar niet perfect. Een wereld zonder een beetje wrijving, een stevige gezellige discussie af en toe of een probleempje hier en daar heeft geen uitdagingen. Maar niets waar men niet mee om kon gaan. Weinig stress, geen onnodige bemoeizucht, achterdocht, jaloezie of afgunst, geen roddel, geen rijken of armen, niemand had te veel en niemand had te weinig, er werden geen mensen genegeerd, er werd op niemand neergekeken, kortom, bijna ideaal. Helaas is ideaal een toestand die niet lang houdt en ook in dit geval kwamen er barstjes in het geluk.

Een land waar alles al geregeld is en op rolletjes loopt, waar de mensen allemaal lief voor elkaar zijn, verschillen afwezig zijn, kortom, een utopie, is… zo saai. Waar geen problemen zijn gaan mensen ze maken en waar alles gelijk is, gaan mensen de verschillen zoeken. We zijn ook niet allemaal gelijk, de een heeft nu eenmaal meer inzicht, meer energie, een grotere intelligentie of is uitgesproken handig en dat wordt ingezet op het werk, in het gezin en in de maatschappij. Langzaam maar zeker slopen de verschillen erin, verschillen in geleverd werk, in inkomsten, in bezit en tenslotte in sociale status. Die inkomsten, bezit en sociale status werden van een gevolg van een aantal factoren, een doel op zich. En aangezien het doel de middelen heiligt, kwam daar een hoop ellende uit voort: liegen, bedriegen, diefstal en zelfs moord. Het leven werd daarmee een stuk minder leuk.

Met die gelijkheid was dus het nodige mis. Bij optimale gelijkheid is er geen lol aan een sportwedstrijd, om maar eens een voorbeeld te noemen. Verder komen discussies niet van de grond als alles gezapig zijn gangetje gaat. Een woordenwisseling waarin niemand zich beledigd voelt na afloop omdat er verbaal gehakt is gemaakt van zijn standpunt is natuurlijk geen lekker stevige discussie, dat heeft meer van geouwehoer. Omdat een stimulerende discussie zijn voordelen heeft en er vooral veel geleerd wordt van een potje bekvechten begonnen de discussies aan intensiteit en scherpte te winnen en vielen er allengs meer spaanders en werden er slachtoffers gemaakt. Tja, ook hier sloeg de balans door naar de andere kant. Het is interessant om een politieke of religieuze discussie te volgen. Dat geeft een mooi beeld van hoe een discussie kan ontaarden in verbaal moddergooien waarbij het beledigen van de tegenpartij de centrale plaats heeft ingenomen, het geeft een boeiende kijk op de menselijke natuur. Van respect voor elkaar ontbreekt elk spoor.

Het leven van toen veranderde langzaam maar zeker. De wereld werd dynamischer, interessanter en uitdagender. Maar helaas ook liefdelozer: afgunst, trots, arrogantie en roddel, na-ijver, verregaande ambitie, vijandschap, geweld en misdaad namen toe. Het een gaat samen op met het ander. Ambitie brengt de mens verder, maar kan de grens van medemenselijkheid vertrappen, en doet dat meestal ook.

Teleurstelling, frustratie, stress, opgekropte woede, gebrek aan inlevingsvermogen, gevoelens van niet-geliefd zijn, ze horen er allemaal bij in dit leven van nu. Het kan anders, we weten het en we hebben er heimwee naar. Het was het paradijs niet, zoals ik al zei, want daar is het nog te vroeg voor. Maar dat land uit het begin van deze tekst, een land waarin naar elkaar wordt omgezien, iedereen genoeg heeft en mensen van elkaar houden, dat zouden we allemaal wel willen.

Het is bijna kerst en de essentie van kerst is voor mij de viering van de geboorte van mijn Heiland. Hij heeft ons laten zien met Zijn leven dat mensen en relaties belangrijk zijn. We vergeten dat zo vaak, ik weet het, de strijd om het bestaan is hard en we willen dat nog weleens afreageren op onze naasten. Maar, laten we met kerst de wereld een beetje mooier kleuren, ik weet dat het kan. En ik heb het niet over de versieringen die overal aangebracht worden, maar over liefdevolle blijdschap die we uit kunnen stralen. Laat Jezus’ leer deze kerst uw leidraad wezen en laten we iets doen met het verlangen naar dat fantasieland van weleer. Als we willen, kunnen we een stukje hemel op aarde creëren. En wie weet kunnen we het opbrengen om kerst door te laten klinken in de rest van het jaar.

Fijne kerstdagen en een gezegend nieuwjaar gewenst,

Tineke Voorsluys

Terug naar: Tineke’s Blog