Kinderdag

Behalve Vader- en Moederdag kent Brazilië Kinderdag, en nog een heleboel andere dagen, maar daar wil ik het nu niet over hebben. Moederdag, in eerste instantie in het leven geroepen om vrouwen die een zware en niet altijd even zichtbare zorgtaak vervullen één dag per jaar wat te ontlasten en in de bloemetjes te zetten. Vaderdag werd een logisch vervolg op de groeiende populariteit van Moederdag, tenslotte sloven vaders zich ook uit voor hun gezin. Maar Kinderdag? Het is me nooit helemaal duidelijk geworden wat nou de precieze aanleiding is om Kinderdag te vieren. Eigenlijk is het elke dag Kinderdag. Elke dag wordt er gezorgd voor eten, schone kleren, vervoer, het recht op school, tijd om te spelen enz. Ik mis de logica van deze speciale dag die gevierd moet worden met (veel) cadeautjes. Het is natuurlijk leuk om kinderen te verrassen en ze blij te maken, maar samen met de verjaardag en kerst worden het wel erg veel cadeautjesdagen.

Ik moet toegeven, er komt heel wat op onze kinderen af, het is vast niet makkelijk om vandaag de dag kind te zijn, maar dat wordt niet ondervangen door veel speelgoed en een hoop verwennerij. Ze moeten al jong naar school om zo vroeg mogelijk te beginnen die kinderhoofdjes vol te stoppen met kennis. Er moet steeds meer, Engels is een noodzaak en informatica is onontbeerlijk. Hoe vroeger daaraan begonnen wordt, hoe beter. Voor doelloos spelen en nuttig nietsdoen blijft niet veel tijd over. Aan de andere kant worden ze op een voetstuk gezet en wel erg ontzien. Hun speelwereldje voldoet aan allerlei beperkende veiligheidseisen, frustratie is uit den boze, en voor bijna elke afbuiging van het gemiddelde kan een specialist ingezet worden. Ze worden aan alle kanten beschermd en opgevangen en voor onverantwoord, maar wel instructief, van je eigen fouten leren is geen plaats.

Ik had willen schrijven dat kinderen alles al hebben, tenminste, onze kinderen. In basisbehoeften wordt ruim voorzien, er zijn computerspelletjes, vakantiereizen, buitenschoolse activiteiten, duur speelgoed, maar ik vrees dat kinderen op andere terreinen aan het verliezen zijn. Het onbezorgd kind-zijn staat onder druk; leerzaam de gevolgen dragen van je eigen fouten wordt voor de veiligheid steeds meer aan banden gelegd; het opdoen van een gezonde portie frustratie wordt voorkomen ter wille van het tere kinderzieltje. Maar wat aanmodderen met een volwassene die op je vingers kijkt is niet echt leuk. Kinderen zijn lang niet zo kwetsbaar als allerlei specialisten ons willen doen geloven en ze hebben veel minder nodig dan de commercie ons wil opdringen.

Ik las pas dat wat kinderen echt nodig hebben vooral oprechte liefde is en dat computers, mobiele telefoons of Ipads er in feite niet toe doen. Ik had dit zelf kunnen verzinnen en ik ben het er helemaal mee eens, maar het zal niet meevallen, in deze tijd waarin Kinderdag valt, het kroost daarvan te overtuigen.

Tineke Voorsluys

Terug naar: Tineke’s Blog